İsveç’te Dinler ve Diller

  İsveç Krallığı’ndaki resmi dil İsveççedir. Dilbilimsel olarak, İskandinav dillerinin Doğu alt grubuna girer. İsveççe’nin bugün İskandinavya ülkeleri arasındaki en popüler dillerden biri olduğuna dikkat çekmek gerekiyor. Nüfus, antik dilini gayretli bir şekilde korur ve ülkenin yerel halkının hem etnik hem de dini yönleriyle homojenliği nedeniyle korunmasının sağlandığına inanır. Yüzyıllar boyunca, göçmenlerin ortaya çıkmasından ya da karmaşık siyasi durumlardan bağımsız olarak İsveç isimleri bu bölgeye egemen olmuştur. Ayrıca, İsveç dilinin, Euro bölgesi sınırları içindeki resmi dillerden biri olarak kabul edildiğine dikkat etmek önemlidir.

Modern Krallık’ta, nüfusun büyük bir çoğunluğu İsveççe konuşmaktadır (en az yüzde 90). Kitle iletişim araçlarının yayınlanması sadece edebiyat devleti dilinde yapılır. Aynı şekilde, yürütme ve yasama otoriteleri de dilde iletişim kurar ve çıkarır. Buna ek olarak, İsveç bölgesinde kullanılan bu dilin lehçeleri vardır, ancak konuşmacıları çok küçük insan gruplarıdır. İngiltere’deki en önemli lehçelerden biri Elfdalian’dır. Çok birimli karmaşık bir lehçe olan lehçe, coğrafi konuma bağlı olarak kullanılan ve önemli ölçüde farklılık gösteren birkaç farklı yönden oluşur. Genellikle lehçenin konuşmacıları Dalarne bölgesinde, özellikle Elvdalen komünlerinde bulunur. Bu dilin konuşmacılarının toplam sayısı en fazla bin beş yüz kişidir.

Bir sonraki en yaygın dil Gutnish olarak kabul edilir. Bu dil, tarihi yerel nüfusun eski dillerinden birinden gelmektedir. Bugün İsveç’te 10.000’e kadar kişi bu dilde iletişim kurmaktadır. Gotland bölgesinde yaygınlaştı. 30.000’den fazla İsveçli, günlük yaşamda Jamtland lehçesini kullanıyor. Daha çok Jamtland eyaletinde konuşulur. Şimdiye kadar, dünyadaki dilbilimciler bu lehçeyi tartışıyorlar. Bu böyledir, çünkü devlette, bu lehçenin İsveç dilinin belirli bir lehçesi olduğu düşünülmektedir. Bununla birlikte, bazı dünya bilim adamları bu dilin Norveççe’ye daha yakın olduğunu söylüyorlar. www.orangesmile.com tüm hakları saklıdır.

Skåne’de, Skan lehçesi geniş çapta yayıldı. Ancak zamanla dilbilimsel olarak edebi İsveççe eklemeye meyillidir. Genel olarak, Skan, bu bölgeye daha önce İsveç’in bir parçası olmadığı için Danimarka diline çok benzese de. Bugün itibariyle ülkedeki öğrenciler ve öğrenciler aktif olarak yabancı dilleri öğreniyorlar. İngilizce, İspanyolca, Danimarkalı ve Avrupa Birliği ülkelerinin resmi dilleri en dağınık olanlardır. Geçen yüzyılın ortasında, İngilizce özellikle popüler oldu. Pek çok dilbilimci İngilizce’nin İsveç’te en çok konuşulan dil olduğunu ve vatandaşlarının çoğunluğu tarafından konuşulduğunu belirtti. Ancak, bu dil pratik olarak günlük yaşamda kullanılmamaktadır. Nüfusun yaklaşık% 5’i ana dilini Fince veya Arapça olarak görüyor. Konuşmacılar ilgili ülkelerden gelen göçmenlerdir.

İsveç’in dini tercihlerinden bahsederken, ana etken kendi bölgesel konumu idi. Şu anda Protestan dini hareketi resmen İsveç’te tanınıyor. Bu nispeten küçük haldeki 3.000’den fazla kilisenin bulunduğunu belirtmekte fayda var. Geçen yüzyılın ortalarında, tüm kilise bakanları aynı anda memurlardı. Herhangi bir vatandaşın gelirinden otomatik olarak kesilen bir kilise vergisi getirildi. Bununla birlikte, zamanla devlet kilisenin yakın desteğini salladı. Bununla birlikte, inananların çoğunluğu hala dini yönü günlük yaşamlarının ayrılmaz bir parçası olarak görüyor; harika tatillerde düzenli olarak tapınaklara ve kiliselere giderler, daima çocuklarını vaftiz ederler ve onlara doğuştan aziz anlaşmalarına ve Tanrı’ya olan gerçek inancına saygı duymayı öğretirler.

İsveç’te diğer dinler zayıf gelişmiştir. Nüfusun% 1’inden azı kendilerini Ortodoks olarak görüyor ve neredeyse hiç kimse Katolikliği savunmuyor. Yaklaşık 400.000 göçmen İslam’ı ve yaklaşık 20.000 Yahudi Yahudiliği profesörüdür. İsveç’teki nüfusun bir kısmının aşırı dindar olmasına rağmen, bu göstergeler her yıl azalmaktadır. İsveç bugüne kadar dünyanın en inandırıcı ülkelerinden biri olarak kabul edilmektedir. İsveçlilerin yaklaşık yüzde sekseni kendilerini mutlak ateistler olarak görüyor ve daha yüksek güçlerin varlığına inanmıyor. Dine eski bir tarikatmış gibi davranıyorlar ve onu modern yaşamlarına sokmanın gerekli olduğunu düşünmüyorlar.